آقای وزیر، دست از شعار «زیر میز زدن» بر نداشت، چون از اساس مدیریت بر سازمان متولی میراث فرهنگی و حفظ آثار باستانی و تمهیدات گسترش گردشگری را نمی‌شناخت. ایشان احتمالا نمی‌دانند که سازمانی با چنین اوصاف در کشوری مثل ایران که سرمایه معنوی و مادی هنگفت تاریخی را به ارث برده، وظایفی بلندمدت و طرح‌هایی برای تثبیت وضعیت باید داشته باشد. اداره میراث فرهنگی کشور با روحیه به اصطلاح «انقلابی» جور در نمی‌آید.