دولت‌ها بواسطه داشتن قدرت تامه و مهمترین نهاد تصمیم گیری و مجری قوانین، نقش بی بدیلی در اشاعه و اعمال موثر برنامه‌ها و طرح‌های توسعه سیاسی می‌باشند و از این ویژگی به عنوان عاملی به عنوان ابزار حامی خود جهت مشورت و ناظر و دیده بانی برای بازگویی جنبه‌ها و نقاط نقص و کمبود و ایراد کارکردی و اجرایی خود بدانند و هیچگاه آن را تهدید یا عامل بازدارنده در جهت اجرای پروژه‌های خود ندانند. در صورت عدم وجود این نگاه، دیگر نمی‌توانیم شاهد اثرات حاصله از توسعه سیاسی در کشور باشیم.