سازوکار قانونی صداوسیما که پایه آن در قانون اساسی کشور قرار دارد، مربوط به شرایط پنج دهه قبل است که رسانه در ایران و بسیاری از کشور‌های جهان سوم در آن زمان گسترش پیدا نکرده بود.