اگرچه می‌توان با سخن کار‌های بسیار کرد، اما بدون سکوت هیچ کاری نمی‌توان کرد؛ زیرا سخنِ کارگشا ریشه در سکوت و اندیشه دارد. کسی که در سکوت می‌اندیشد تا سخن‌اش را بسنجد، آن‌چه می‌گوید در مسیرِ تحقق امر والایی خواهد بود که در سکوت به آن اندیشیده است. این سکوت هرچه ژرف‌تر باشد، سخن برآمده از آن نیز کارگشاتر است. به این سبب، در سکوت نیرویی است که در سخن نیست. آن‌که در سخن‌گفتن شتاب دارد و سخن‌اش از ژرفای اندیشه بر نیامده است، سخن‌اش بلای جان جهان خواهد بود.