فقر در کشورهای مختلف چهره های مختلفی دارد، گاهی این فقر اقتصادی است و گاه فرهنگی و سیاسی، اما در حوزه فقر اقتصادی، فقر مطلق به شرایطی اطلاق می شود که فرد، درآمد خود را با مقدار مورد نیاز برای رفع نیازهای اولیه شخصی مانند غذا، پوشاک و سرپناه مقایسه می‌کند. فقر نسبی نیز، زمانی اندازه گیری می شود که یک فرد نتواند حداقل سطح استانداردهای زندگی را در مقایسه با دیگران و در همان زمان و مکان خود فرد برآورده کند. تعریف فقر نسبی از کشوری به کشور دیگر یا از جامعه ای به جامعه دیگر متفاوت است. حسین راغفر، اقتصاددان معتقد است که فقر، زاده نابرابری و بی عدالتی اقتصادی است و حاتم قادری، استاد علوم سیاسی نیز می گوید رابطه الزام آوری بین فقر و استبداد وجود ندارد.