با علم به این که دو فضاپیمای وویجر تا به امروز دورتر از هر فضاپیمای دیگر هستند وقتی که در سال ۱۹۷۷ به فضا فرستاده شدند دو صفحه گرامافون طلایی را با خود به همراه بردند صفحه‌هایی که صدا‌هایی از زمین روی آن‌ها ضبط شده بود. آن صفحات گرامافون به عنوان پیغام‌هایی برای موجودات فضایی یا سفینه‌های آن‌ها در دو فضاپیمای وویجر قرار داده شده بودند به طوری که کارل ساگان اخترشناس معروف این پدیده را به انداختن یک بطری حاوی پیغام در اقیانوس تشبیه کرده بود.