۲۱ و ۲۹ نوامبر سال ۲۰۲۲، روزهایی بودند که بخش بزرگی از مردم ایران، تیم ملی فوتبال خودشان را به جریان‌های اپوزیسیون خارج‌نشین و تندروهای داخلی باختند و با استقبال از باخت تیم ملی ایران در بازی‌های جام جهانی قطر، یک «رؤیای مشترک ملی» را به فراموشی سپردند و آن رؤیا چیزی نبود جز اتحاد و همدلی که هر بار در جشن‌های خیابانی بعد از برد یا تساوی‌های چشمگیر تیم ملی، طالع می‌شد.