حداقل ۱۰ کارگر معدن در سه ماه اول امسال جان خود را از دست داده‌اند. از ابتدای سال هفت معدن در کشور ما درگیر حادثه شده‌اند و در جدیدترین حادثه معدن شماره پنج شازند در جاده اراک-توره صبح روز یکشنبه ۲۷ خرداد جاری ریزش کرد و چهار کارگر در آن محبوس شدند که تا هنگام نوشتن این گزارش دو نفر از کارگران هنوز محبوس مانده‌اند. مسئولان هر بار وعده می‌دهند، تسلیت می‌گویند و بررسی علل حادثه را در دستورکار دستگاه‌های قضایی قرار می‌دهند. اما مسئله و راه حل آن مشخص است؛ امنیت و جان کارگران در دستور هیچ کس نیست و هر حادثه‌ای تنها برای مدت کوتاهی واکنش‌ها را برمی‌انگیزد و سپس فراموش می‌شود. واگذاری بسیاری از معادن به بخش خصوصی بدون نظارت باعث گسترش چنین حوادثی می‌شود اگرچه بخش دولتی نیز توجه درخوری به مسئله امنیت جانی، شغلی و مالی کارگران ندارد. از قدیم گفته‌اند کار در معدن سخت‌ترین شغل است، اما کارگران معدن در ایران سختی دیگری را نیز تحمل می‌کنند و آن درد مرگ است. بیش از ۶ روز از حادثه معدن شازند می‌گذرد و هنوز دو کارگر معدن شازند مفقودند، اما مسئولان و مدیران و قائم مقامات وزارت‌خانه‌ها برای بازدید میدانی، سفر کرده‌اند که اگر چنین اراده‌ای برای رسیدگی به مسائل این قشر از جامعه همواره وجود داشت ما شاهد این میزان از حوادث کارگری در ایران نبودیم. عضو شورای عالی اشتغال در این باره به فراز می‌گوید که قوانین حوزه ایمنی کارگران به درستی اجرا نمی‌شود و نظارتی نیز بر آن‌ها وجود ندارد.