می‌گویند نقش ماکیاولی در علم سیاست مانند نقش گالیله در علم طبیعت است. رهیافت ماکیاولی به مسائل سیاسی واقع‌بینانه بود. او سیاست‌شناس را دعوت می‌کرد چیزها را آنطور که واقعا هستند ببینند. با این حال مهم‌ترین ضعف فلسفه سیاسی او را هم واقع ‌گرایی مطلق و مفرط می‌شناسند.