حافظه شنیداری ما پر است از صدا؛ صداهایی که یک‌جای تاریخ از حنجره گلویی بیرون زده‌اند و از همان ثانیه نخست آنقدر قدرتمند بوده‌اند که تبدیل به بخشی از حافظه یا برگی از تاریخ شفاهی ما شده‌اند و ما برخی وقایع را با صدای آنها به یاد می‌آوریم. شاید برای همین است که جواد خیابانی اگر هزارویک مسابقه فوتبال دیگر را هم گزارش کند یا اینکه هزارویک گاف گزارشگری هم بدهد، صدای او برای ما تعبیر رویای جام‌جهانی 98 است.