وقتی ما فیلم پرویز خان را می‌بینیم و شخصیت اصلی آن را به راحتی به عنوان مربی تیم ملی فوتبال ایران در دهه ۶۰ می‌پذیریم، نباید از یاد ببریم که چه موانع فراوانی بر سر راه این باورپذیری وجود داشته‌اند. خیلی سخت است کاری کنی که مخاطب باور کند کسی که ۳۷ سال بعد از بازی حساس ایران و کویت در یک فیلم سینمایی می‌بیند، همان پرویز دهداری است. این یعنی پورصمیمی توانسته تمام آن تناقضات را در بازیش به یک هارمونی تبدیل کند و اصطلاحا کار را در بیاورد.