«سال ۱۹۹۶، پیش از انتشار «مزاح بی‏پایان»، جامعه‏ی ادبی آمریکا مهیای انتشار رمانی سترگ بود؛ رمانی جاه‏طلبانه که نویسنده‏ی آن خودش هم فکر نمی‏کرد کسی آن را بخواند. اما خواندند. با وجود پیچیدگی نثر غنی آن، نوآوری‏های بی‏شمار والاس و شخصیت‏های متعدد، در عرض یکسال بیش از ۴۰۰هزار نسخه از آن به فروش رفت. سال ۲۰۰۵ به فهرست ۱۰۰ کتاب برتر انگلیسی‏زبان مجله‏ی تایم ـ از سال ۱۹۲۳ تا آن زمان ـ راه پیدا کرد و والاس‏شناسی، شاخه‏ای جدی در تحقیقات دانشگاهی شد. «مزاح بی‏پایان» کاوشی همه‏جانبه است درباره‏ی لذت‏ها، وسواس‏ها و گره‏های روانی انسان در آستانه‏ی قرن بیست‏ویکم. اثری است که بر شانه‏های «هملت»، «برادران کارامازوف» و «اولیس» می‏ایستد، از سنت ادبی آمریکا بهره می‏گیرد و چنان بلند پرواز می‏کند که سایه‏اش مثل اسلافش، تا نسل‏ها بر خوانندگان و نویسندگان می‏ماند.» این متن برگرفته از مقدمه نشر برج است بر کتاب ۱۵۱۴ صفحه‏ای «مزاح بی‏پایان»، نوشته دیوید فاستر والاس که به‏تازگی با ترجمه معین فرخی توسط این نشر روانه بازار کتاب شده است. آن‏چه در ادامه می‏خوانید حاصل گفت‏وگویی است با مترجم «مزاح بی‏پایان» که در آن از چگونگی آغاز به کار ترجمه این اثر تا زبان والاس و دشواری‏های ترجمه آن به فارسی گفته است.