نسل زد و جدید، نه بد است، نه خوب؛ بلکه یک نسل متفاوت با قابلیت‌‏های عصر خودش است. چالش بر سر این نسل نیست؛ بر سر فقدان امکان و فرصت کافی برای کنش‌مندی و اثرگذاری این نسل در نظم اجتماعی است. به عبارت دیگر چالش اصلی، نه نسل جدید که تصلب نسل حاکم است که فرصت جامعه‌‏پذیری، رشد و ابداع را از نسل جدید گرفته است. نسل زد احساس می‏‌کند که به بازی گرفته نمی‏‌شود، لذا در برابر قوانین بازی موجود مقاومت می‏‌کند. نسلی که چشم‏‌انداز روشنی نداشته باشد، رویاهایش از او گرفته می‏‌شود و به جایی می‌‏رود که فکر می‏‌کند سرزمین رویایی اوست.