جمعیت فدائیان اسلام، به‌عنوان جنبشی مردمی-مذهبی در اوایل دهه بیست، به منظور دفاع از اسلام و اجرای احکام اسلامی به رهبری طلبه‌ای جوان به نام سیدمجتبی میرلوحی‌تهرانی، ملقب به نواب صفوی وارد فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی ایران شد. این جمعیت را بسیاری نقطه آغازین اسلام سیاسی و آغازگر برخوردهایی عقیدتی و انقلابی با جریان‌های منحط دین‌ستیزی، سلطه‌پذیری و بیگانه‌پرستی در ایران می‌دانند که خط مشی مبارزاتی آنها مبارزه مسلحانه بود.