جامعه ایران ازنظر سیاسی عقب‌‏مانده بود و هست و روشنفکران هم جزئی از آن بودند و هستند. بعضی از آنها شعر خوب می‌‏گفتند و داستان خوب می‌‏نوشتند اما درک و شعور سیاسی‌‏شان ضعیف و ابتدایی بود و این نادانی سیاسی فقط ویژگی شاعر و نویسنده نبود بلکه عموم درس‌‏خوانده‌‏ها را در بر می‏‌گرفت.