آتش بهانه بود؛ چراکه چند روز دیگر بهار از راه می‌رسید و کار و فعالیت از سرگرفته می‌شد؛ زیرا سرماهای سخت در زمستان‌های استخوان‌سوزِ تهران، تمامی کارها و فعالیت‌ها را تقریبا به تعطیلی می‌کشاند و با آمدن بهار، خون تازه در رگ‌های زندگی به جریان می‌افتاد.