آیین عزاداری اباعبدالله(ع) تقریباً از دوره صفویان یعنی سال ۹۳۳ خورشیدی در ایران متداول شد. این آیین در میان ایرانیان و اهالی پایتخت از اهمیت و قداست ویژه ای برخودار بوده و به همین دلیل عمده نذورات اهالی پایتخت وقف مراسم عزاداری اباعبدالله می‌شد که دربسیاری مواقع از سر لجبازی با حکومت بود.