یافته‌ها نشان می‌دهد انسان‌ها از مدارهای عصبی پراکنده و کم مصرف برای شنوایی صداهای فضای محیط استفاده می‌کنند. امکان کنترل دستگاه‌های هوشمند نیز اغلب از طریق یک برنامه در گوشی های تلفن یا یک دیوایس کنترل گر صوتی متصل به اینترنت، قابل دستیابی است.