بازگشت هرساله بهار از پس سخت جانی‌ها و ستیزه گری‌های «نخوت باد دی و شوکت خار»، نوید نوشدن جان و جهان آدمی است و نمود و نمادی از پیوستن انسان با هستی در منظومه‌ای به وسعت «زیستن»، «زایندگی» و «زیبایی»...