و کاروان آفتاب، به کوفه می‌رسد؛ بی‌علمدار و بی سپهسالار و بی‌خورشید کاروان و قلب قافله... سر قرآن مجسم بر نوک نیزه است و زینب، کمر شکسته اما قامت بلند تاریخ و قد کشیده از انتهای آفرینش: ای اهل کوفه! چشمه اشکتان خشکیده مباد!...