«آقا مهدی»!... چه باید گفت در وصف تو که هنوز موج موج از خرام خون تو، دجله دف می‌زند و سماع می‌کند. پاره پاره‌های تنت، شد آب و شد آتش، شد خاک و شد باد و: «از خاک ما در باد، بوی تو می‌آید - تنها تو می‌مانی، ما می‌رویم از یاد...»