«فرش‌های خانه من شاهد اشک‌ها و نمازشب‌های من بوده است. من از اعضا و جوارح خود شرمنده‌ام که این همه به آنها یک عمر زحمت دادم.» و وجودش در این شهر، تجسم پارسایی و پاکی بود و تبلور اخلاق و عرفان، برای جوانانی که دیدنش برایشان یک کلاس اخلاق کامل بود.