مادر شهید صدرزاده می‌گوید: «انگار یکی دست کرده بود میان قفسه سینه ام و داشت قلبم را از جا می‌کند. روضه که تمام شد، راهی شهریار شدیم بی قراری‌هایم تمامی نداشت.»