مداحی، روضه‌خوانی و مرثیه‌سرایی در ایران قدمتی دیرین دارند، اما موضوع این است که درباره روند تاریخی آنها منابع مکتوب معدودی وجود دارد. نوحه‌خوانی و مداحی معاصر دچار آفت بی‌هویتی در شعر و کلام است. حال این سوال مطرح می‌شود که دوران درخشان این روند کدام مقطع از تاریخ معاصر ماست؟