امروزه بیشتر انرژی مصرفی از یکی از سه منبع هیدروکربنی تأمین می‌شود: نفت، زغال‌سنگ یا گاز طبیعی. انرژی و رابطه آن با بازارهای جهانی تحت عنوان «اقتصاد هیدروکربنی» بررسی می‌شود. در مقابل، «اقتصاد هیدروژنی» یک سیستم پیشنهادی برای تحویل انرژی با استفاده از هیدروژن است و به‌عنوان راهی برای حل برخی از اثرات منفی استفاده از سوخت‌های هیدروکربنی که کربن را به‌صورت دی‌اکسید‌کربن، مونوکسیدکربن، هیدروکربن‌های نسوخته و... در اتمسفر آزاد می‌کنند، مطرح شده است.