سایت ایران آرت / ۱۴۰۳/۰۱/۱۵
خاطره جالب سیمین دانشور از پروین اعتصامی/ نتوانستم لبخندی به لبهای بستهاش اهدا کنم
«سیر نگاهش کردم. کمی چاق، اما غمگین مینمود و مثل شعرش بلندبالا نبود. سرش که خلوت شد، به اشارهاش به مخزن کتابخانه رفتم. خواستم دستش را ببوسم، که نگذاشت...»