دردآورترین لحظه کار ما زمانی بود که برایمان مجروحان سوخته می‌آوردند. ما باید پوست آنها را برمی‌داشتیم و هر روز نسج‌های مرده را تمیز می‌کردیم، بعد زخم آنها را یا پانسمان می‌کردیم یا در آب و نمک یا دستگاه مخصوص می‌گذاشتیم. یادم هست طلبه جوانی را آوردند که سوخته بود. او را از شب تا صبح در سایت سوختگی خواباندیم. فقط می‌گفت: «یا حسین، یا اباعبدالله، سوختم!»