من یار مهربانم دانا و خوش زبانم، این بیت مطلع ابیاتی است که هر فرد مدرسه رفته‌ای با خواندن آن، قیل و قال و سادگی دوران دبستان برای او تداعی می‌شود؛ اما فارغ از این حس نوستالژیک، نشان از پدیده‌ای است که سعی در معرفی خود دارد اما در این روزگار کمتر مورد مهر قرار می‌گیرد.