انسان موجودی انشقاق‌یافته است و بایدهایی برای آینده دارد. او وقتی از متریال خود فاصله بگیرد، به سمت بایدها و رؤیاها و خواسته‌هایش برای آینده گام برمی‌دارد. ما وجودی داریم که با زمان گره خورده است. در این میان، هنر و سینما می‌تواند کاری کند و تأثیری بگذارد که  یک سیاست‌مدار نمی‌تواند با دنیا بکند.