احمد فرهاد رییس وقت دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۰ در استعفانامه‌اش به علی امینی نخست‌وزیر وقت پهلوی پرده از جنایتی بی‌شرمانه برداشت که موجب حیرت و واکنش دانشجویان ایرانی در سراسر جهان شد. او نوشت: «پس از حمله به دانشگاه، سربازان و چتربازان بدون فرق و تفاوت، یکسان به دانشجویان پسر و دختر حمله کردند و دانشجویان بسیاری را به قصد کشت مضروب نمودند.»