شیخ محمدرضا نجفی اصفهانی چنان‌که از نامش پیداست، اهل اصفهان بود. او در عتبات عالیات در علوم دینی تحصیل می‌کرد و یکی از عالمانی بود که از طریق نشریاتی چون «المُقتَطَف» با نظریه داروین آشنا شد و در این باره کتاب دو جلدی «نقد فلسفة دارون» را تألیف کرد.