حکومت پهلوی در سال ۱۳۰۷ انحصار و کنترل کشت و تجارت تریاک را در حالی در اختیار گرفت که این عمل خود در رواج استعمال تریاک مؤثر بود؛ به‌گونه‌ای که براساس آمارهای سال ۱۳۲۲ شمسی از ۱۴ میلیون نفر جمعیت ایران، ۱۰ درصد جمعیت معتاد به تریاک بودند. سال ۱۳۳۳ اما با اعلام ممنوعیت کشت خشخاش و مصرف تریاک، شمار معتادان کاهش و مجددا با ورود تریاک از کشورهای همسایه، شمار معتادان افزایش یافت. در نهایت همین امر موجب شد دولت خط‌مشی تازه‌ای را در سال ۱۳۴۷ در پیش گیرد که در این طرح معتادان به ۲ گروه ثبت‌نام شده یا کوپن‌دار و معتادان غیرقانونی تقسیم شدند.