محمدرضا پهلوی بعد از اخراج پدرش در ۲۵ شهریور ۱۳۲۰ از ایران، در کانون توجه آمریکا و اسرائیل قرار گرفت و این توجه را با دست‌درازی به باورهای دینیِ ممزوج در قانون مشروطه به فرصتی برای نزدیکی بیشتر به غرب تبدیل کرد. او اهمیتی به انتقادها و اعتراضات نمی‌داد تا اینکه ۲ دهه بعد یک عالم دینی مچش را گرفت و زنجیره‌ای از رسوایی‌ها به بار آمد.