در طول هولوکاست نازی‌ها از یهودیان به عنوان «موش» یاد می‌کردند. با این وجود، این تنها یهودیان نبودند که هدف فرآیند انسان زدایی و مواجه شده با انگ و برچسب اجتماعی قرار گرفتند. از نظر نازی‌ها هم چنین معلولان جسمی و ذهنی نیز «غذاخورهای بی فایده»، «پوسته‌های تهی انسان» و «زنده‌های فاقد ارزش زندگی»  و «تهدیدی علیه سلامت نژاد آریایی» قلمداد می‌شدند که در نهایت در خور زیستن نبودند.