ریشه اصلی توسعه‌نیافتگی ایران پسا انقلاب، نه در منازعات نظری اسلام و مدرنیته، که در فقدان اجتماعی‌سازی اندیشه توسعه به واسطه انفصال بخش ساختاری از بخش کارگزاری توسعه و به طور مشخص، دوگانگی نهاد اقتدار سیاسی - نهاد اجتماع است.