اما چه شده، که مطامع دنیوی و مسابقه‌های سیاسی و صف‌بندی‌های رقابتی جناحی، گوشت پیامبر رحمت ما را در ذائقه‌ی مبدّلش این‌گونه تلخ می‌چشد؟ لابد سرّی در سرسراهای درونی دارد، که عیش خویش را در نمایش طیش از اسلام رحمانی می‌بیند و لابدتر آن، که اگر دمیدن در شیپور اسلامِ گوشت‌تلخ را از دست فرونهد، چیزی برای دمیدنِ دم‌به‌دم در بوق‌های رسمی و غیر رسمی نمی‌یابد.