«مرحوم حسین عظیمی در برنامه چهارم توسعه، چارچوب، نظم و اخلاق اجتماعی را دنبال می‌کرد. تاکید او این بود که ثروت چگونه اتفاق می‌افتد و آن را از زاویه سرمایه انسانی می‌دید، اما متاسفانه در ایران سرمایه انسانی هیچ گاه به ثروت تبدیل نشد. ایران در اوج بهار جمعیتی قرارد دارد؛ هر چند که از بعد سرمایه انسانی مولد کمتر از 10 سال دیگر باقی ماده است؛ گل داد، اما تبدیل به میوه نشد.»