آیت الله مسعودی خمینی به جماران گفت: امام هیچ وقت برای زندگی خود یا زندگی دیگران عصبانی نمی‌شد؛ فقط زمانی عصبانی می‌شد که برخی یا حقوق مردم را نادیده می‌گرفتند یا با اسلام و قرآن در می‌افتادند و می‌خواستند این دو را از بین ببرند.