«پیش از ملی شدن، به هیچ وجه در قراردادهای نفتی با شرکتهای انگلیسی، نگاه فنی و اقتصادی وجود نداشت و اینگونه نبود که بر سر منافع مذاکره کنیم. موضع گیریهای سیاسی جدی از طرف انگلستان وجود داشت و دولت بریتانیا کاملا پشت این مساله بود. منافع ایران به هیچ وجه از سمت انگلستان به رسمیت شناخته نمی شد. طیف افرادی که در این دوره نخست وزیر شدند، نشان می دهد بریتانیا در کمترین حدی این نخست وزیران را به عنوان نماینده یک کشور و ملت درنظر نمی گرفت و حق ایران را به هیچ وجه به رسمیت نمی شناخت.»