علامه جعفری با اشاره به برخورد یکسان حضرت امیر(س) نسبت به ابن ملجم و امام حسین(ع) نسبت به شمر می گوید: این است معنای این که انگیزه انسان واقعا انگیزه خدایی باشد، در زندگانی، دیگر نه محدود فکر می کند، نه زندگی اش را محدود می بیند و نه ناملایمات، روح او را متلاشی می کند.