«تغییر کاربری اراضی نهادهای متولی آموزش در کشور، خسارت بزرگی است. اموال سازمانهای دولتی، دارایی های بین نسلی است. اینکه بگوییم چون مشکل کسری بودجه داریم، این اراضی و ساختمانها را بفروش و خرج هزینه های جاری کن! خطای راهبردی است. در حالی که اگر دولتهای گذشته، تشکیل دارایی دادند، وظیفه دولت جاری هم این است که این جریان را ادامه دهد و ساختمانهایی را بسازد و برای دولتهای بعدی به ارث بگذارد. نه اینکه دارایی هایی که در دولتهای گذشته شکل گرفته را هم بفروشد تا مشکل جاری خود را حل کند. این خسارت بزرگی است.هیچ نهادی بر این مسائل نظارت نمی کند و متاسفانه این مساله در برخی دولتها به شدت افزایش می یابد؛ چرا که مجلس با دولت یک دست است و با همسویی که دارد ، به جای اینکه ترمز این قبیل اقدامات را بکشد، تشویق به اجرای این سیاستها هم می کنند. »