شبیه یک ستاره دنباله‌دار. به سرعت برق و باد می‌دود. عاشقانه، روی سردترین دیوارهای جهان. سقوط کردن، دوباره دویدن و صعود کردن. آتش‌نشان اصفهانی نمی‌خواست قهرمان جهان باشد. اولین بار در غروب غم‌انگیز یکی از روزهای متروپل حرف زدیم. می‌گفت اینجا، وسط این آوار من فقط آتش‌نشانم، مثل بقیه.