نقد زیبایی‌شناختی مستند سیدمحمدعلی صدر‌نیا، یعنی «غیررسمی»، راه و رسم دیگری دارد. آن عرصه با انباشتی از رسوم بدیع و خلاق مستندسازی با انواع شیوه‌هایی سروکار دارد که مستندسازان تجربه کرده و زیسته‌اند و به ساختارها و فرم‌های پویای محتوای مستند بدل شده‌اند و واقعیت‌های تصویر نوی مستندهای متفرد راشکل داده‌اند‌؛ مستندهایی که نمی‌خواهند راوی و صدای رخداد‌ها باشند، مستندهای مستقیم یا سینماحقیقت، مستندهای تعاملی یا ترکیبی، مستندهایی که نیکولز دسته‌بندی جدیدی از آنها با فهم تازه ارائه داد و پس از او فروپاشی کلان‌روایات ساختاری و رواج آرای دریدایی باز افق بازتر و ترکیب نویی پدیدار آورده و مرز مستند و نامستند را به تردید جدی کشانده و واقعیت را امری هم‌مرز ناواقعیت وصف کرده و حقیقت را امری غیرقطعی معرفی کرده و اعتبار واقع‌گرایی مستند را حتی درحد واقعیت‌داشتن نگاه منفرد مستندساز نپذیرفته است.