در جنگلی بزرگ و سرسبز جیرجیرکی خوشگذران زندگی می‌کرد. جیرجیرک از صبح تا شب زیر سایه درختان نشسته و آواز می‌خواند. برخلاف جیرجیرک، همسایه اش مورچه سیاه حتی یک لحظه هم استراحت نداشت؛ از صبح تا شب کار می‌کرد و گاه آن‌قدر خسته می‌شد که قبل از خوردن شام به خواب می‌رفت.