سیاست دولت آمریکا در قبال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، در ابتدا در پوششی از بی‌طرفی و استفاده از وضعیت به‌وجود آمده درگیری میان دو همسایه، برای بهره‌برداری حداکثری به نفع منافع این کشور بود. آمریکا سعی می‌کرد در عین جلوگیری از پیروزی قاطع یکی از طرفین، سیاستی را اتخاذ کند که به تضعیف هر دو، که یکی دولتی انقلابی برآمده از نهضت اسلامی ایران و دیگری یک حکومت خودکامه تحت نفوذ شوروی بود، بینجامد.