بررسی رویکردها در تولیدات سینمای دینی ایران، نشان می‌دهد که هرگاه این سینما قصد طرح روایتی عاشورایی داشته، مستقل عمل نکرده تا جایی که احساس می‌شود سینما آن‌قدر خودش را در برابر واقعه عظیم عاشورا کوچک دیده که حتی برای صحبت کردن از آرمان‌های عاشورایی هربار دست به دامان سینمای دفاع مقدس شده است.