سال۱۴۰۱ قصه‌ای روی آنتن شبکه یک سیما رفت که با نریشن شخصیت اصلی بر تصاویر چشم‌نوازی از خطه گیلان، چنین آغاز شد: «عمارت، سرا، کاشانه یا هر کلمه‌ای که سرپناه‌مون رو با اون واژه یاد می‌کنیم تا وقتی که امن و امان، آنجا شب و روز رو طی می‌کنیم، درکی از ماهیت و اهمیتش نداریم. این‌که حیات و ممات ما با این کلمه معنا و مفهوم پیدا می‌کنه؛ خونه، صرفا مأوا و محل آرامش و قرار نیست.