شی از دهه ۱۹۷۰ راه رفته چین در دوران اصلاحات را بررسی کرد و عیب‌هایی توجه او را به خود جلب کرد؛ در راس این عیوب پراکندگی اقتصادی جغرافیایی و نهادی قدرت بود البته رشد اقتصادی چین چیزی نبود که او را آزرده ‌باشد، اما او تمایل داشت این رشد به هدفی فراتر از ثروتمند کردن برخی افراد منجر شود. به عقیده او راه وصول به چنین هدفی از تمرکز مجدد تثبیت قدرت حزبی و رویارویی با ایالات متحده می‌گذشت. تمام ابتکارات کلیدی ‌او مانند کمربند و جاده رویای چین و سوسیالیسم چینی در خدمت همین دیدگاه قرار دارند.