تا پایان دولت هویدا، نمایندگان کاملا مطیع‌اند...؛ ولی به محض آن‌که ناملایمات سیاسی و اقتصادی رخ می‌دهد و فشارهای داخلی و خارجی به حکومت زیاد می‌شود، همین نمایندگان سرسپرده مثل مجلس دوازدهم شروع به سروصدا و اعتراض می‌کنند. بنابراین همین مجلس بیست‌وچهارم هم تبدیل به یکی از کانون‌های اعتراض علیه شاه می‌شود... آن اشتباه... متاسفانه باز هم دارد اتفاق می‌افتد؛ این‌که نمایندگانی وارد مجلس شوند که با ما باشند نه علیه ما و دردسر ایجاد نکنند. این نگاه در مقابل نگاه راهبردی ملی، ناظر به منافع کوتاه‌مدت و زودبازده است.