قبلا فکر می کردم آقای صادق زیباکلام با همه احترامی که برایش قائلم مشکلش این است که زیادی شیفته غرب است. هنوز هم همین طور فکر می کنم. اما حالا متوجه شده ام بیش از آن که شیفته غرب باشد از گذشته خودش متنفر است. این عشق و نفرت وقتی در کنار هم قرار می گیرد سبب می شود تا آقای زیباکلام کلا چیزی به نام عقل و منطق را نادیده بگیرد و دِ برو که رفتی. گاهی عشق بر نفرت غلبه می کند و گاهی هم نفرت بر عشق و گاهی هم، چنان عشق و نفرت درهم تنیده می شود که اصلا معلوم نیست صادق خان چه مقصد و مقصودی دارد.